تقدیم به :
جانبازان شیمیاییها که بیصدا میسوزند
**********************
ماهیای سرخِ عاشق، توی حوضی از اسیدن
دلشون یه دریا درده، کی میدونه چی کشیدن؟!
میدونی چه دردی داره، بیصدا ترانه خوندن؟!
میدونی چه سوزی داره، تو آتیش نفس کشیدن؟!
هدهد سبا شدیم و هفت شهرِ عشقو گشتیم
ما نفس کم نیاوردیم، معلومه کیا بریدن!
سینه آتیشِ خلیله، اینجا عشقه که دلیله
ببین این دلای عاشق، چه بهشتی آفریدن!
بچههای خط دوم، سرشون به خاکه، اما
بچههای خط اول، آسمونو سر کشیدن
فکر اون گلای سرخم که سرا رو خم نکردن
میمیرن ولی نمیگن که گلوشونو بریدن
لالهها کی گفته تنها، هموناییین که رفتن؟
اینای که پرشکستهن، مگه کمتر از شهیدن؟
